Kimileri hiç düşünmez bu konuda. Kendine yeter olduklarından ya da kendine yetmeyi umursamadıklarından. Oysa hem bir çocuğun hem de bir yetişkinin kendine yetmesi önemlidir. Tıpkı yaşlılık sürecinde en önemli psikolojik sağlıklılık faktörlerinden biri olan kendine yetmek gibi.

Terapi koltuğuna oturmuş tekerleme falan yapmıyorum. Popüler kavramlardan uzak, hayvanların doğumdan kısa süre sonra kazandığı kendine yetmeyi insan yavrusu için belirsiz sürelere yaymanın sonunda kendine yetmenin önemine ve sonuçlarına dikkatinizi çekmek istiyorum. Çocuk, ergen, yetişkin insan, birey olma bağlamında.

BEBEKLİKTE ÇOCUKLUKTA BESLENME nasıl olmalı?

Bebek kendi kendine yemek yemeye heveslidir. Döke saça yese de tutamadığı kaşıkla yemeği ağzına götürmeye çalışır. İzin verilir, uygun kaşık koltuk gibi özelliklerle desteklenirse, bebeklikten çocukluğa geçtiği 3 yaş ile birlikte kendi kendine yemek yemeyi öğrenir.

ÇOCUKLUKTA TUVALET EĞİTİMİ nasıl olmalı?

Ardından tuvaletini yapmayı, ellerini yıkmayı, en sonunda da poposunu silmeyi. Bu süreçte de tek başına uyuma denemeleri yaşar, yaşatılır. Yani kendi kendine yemek yemek ve tuvalet eğitimini tamamlamak ve ‘görece’ temizlenmek, odasında tek başına uyumak insan yavrusunun kendisine yetmesinin ilk göstergelerindendir.

Arkadaşlık kurmayı, sorun çıkınca annesinin eteğine babasının kucağına sığınmamayı, ebeveyni olmaksızın sınırlı sürelerde yetişkin gözetiminde tek başına kalmayı öğrendiğinde kendine yetme becerileri artar. Bu becerilere eşlik eden el- göz koordinasyonu, rahatça top atma/tutma, kalem tutma gibi fiziksel beceriler desteklendiğinde çocuk okulda kendine yeten hale gelir. Tek başına yeme gibi bebeklikle başlayan kendine yetmeler aynı zamanda kendine güveni de oluşturup geliştirmeye yol açtığından çocukluk döneminde artan beceriler birlikte kendine güven de artar kendine yetmelere bağlı olarak.

Ve devam eder gider kendine yetme yolculuğu. Eşlik ederse kendine güven ve dayanıklılık insan yavrusu ulaşır ‘mutluluk’ kıyılarına. Bunlardan biri ya da birkaçı bir nedenle gerçekleşmediğinde eksik/ güçsüz kolonlar gibi yükselir yaşlar ve insan yıkılmaya hazır hale gelir aldığı yaralarda ve hatta sıradan bir sorunda, bir arzuya ulaşamadığında.

Bu nedenledir ki kendine yetmek mutlu olmak için en önemli faktörlerdendir. Soruyorum:

- Sizce kendine yetmek ne demek?

-Sizi büyüten ya da sizin büyüttüğünüz kendine yeter olarak mı yetiştirmiş?

-Kendine yeten örneğin ilk okul çocuğunun özellikleri nelerdir? Tek başına ödevlerini yapmak mı? Yatağını toplamak mı?

-Kendine yetme ile bütçe yapma arasında bir ilişki var mıdır sizce? Çocukluktaki harçlık ile yetişkinlikteki kazanç ne kadar benzer birbirine?

-Aşk ilişkisinde bile kendini mutlu edemeyen/ ne olursa olsun mutlu olamayan ne kadar mutlu edebilir diğerini? (Elbette narsisist ya da bencil olmaktan uzak mutluluktan bahsediyorum)

Ve asıl sorulması gereken soruya gelelim: Siz kendine yeten bir insan mısınız?