Bugünkü blog yazısı kişisel, baştan söyleyeyim. Konu aslında ulusal ama duygular kişisel.

*Küçükken her asker benim için ağabeydi, şimdi her er oğlum.

*Küçükken her resmi bayramda subay kıyafeti giydirilmişim, şimdi her remi bayramda bayrağımızı ve bayramı kutlama duygumu başkalarıyla paylaşma arzusuyla, pencereye ya da balkona asarım.

*Küçükken her resmi geçit töreninde nedenini bilmeden ağlardım, şimdi gözlerim doluyor.

*Küçükken de her İstiklal Marşı okunduğunda sesim titrerdi, şimdi de söylemesi zor olan İstiklal Marşımıza rağmen duygulanırım ve sesim titrer.

*Ailemizin en küçüğünün ana okulundaki ilk gösterisinde yutarak yuvarlayarak eksik parça söylediği İstiklal Marşı’nda, doldurduğumuz uzunnn bir sıra boyunca aleni ağlamıştık. Şimdilerde büyüyen ama hala ailemizin en küçüğü olan yeğenim G. Klimnt’i Frida’yi bildiği gibi canı resim yapmak istediğinde sıkça sayfanın üstüne yazdığı ‘Çanakkale Geçilmez!’ konulu resimler yapıyor.

*Küçükken 30 Ağustos Zafer Bayramı tatil değil bayramdı benim için bugün de öyle.

Ve ben bunları Çanakkale Gazisi olan babamın büyükbabası sabah kahvesini, üstünde Namık Kemal’in resminin olduğu bir fincanla içtiği için hissetmiyorum. Evimdeki çalışma odamda büyük büyük babaya ait fincanın çerçevelenmiş bir halde durmasının nedeni de sadece soya bağlılık değil.

Subay kızı olduğum, millet ve vatan sevgisiyle yetiştirildiğim için de önemsemiyorum 30 Ağustos Zafer Bayramı’nı.

Artık büyüdüm! Kocaman bir kadın oldum.

Her şeye soru sorarak bakan aklım reflekse dönüşmüş ses titremelerini, göz dolmalarını, duygulanmaları sorgulayalı çok oldu. Artık ben 52 yaşında bir kadın olarak, 30 Ağustos Zafer Bayramı’nın ve devamında ilan edilen ‘cumhuriyet’in özellikle kadınlara sağladığı hakların ve özgürlüklerin daha çok bilincindeyim. Bu bilinçle de daha coşkulu kutluyorum milli bayramlarımızı.  Kutlamakla yetinmiyor, yarattığı ve yaşattığı değerleri koruma duygusuyla daha da kararlı bir hale geliyorum.

Ve tüm bu duygularla yine gözleri dolarak, Mustafa Kemal Atatürk’ü, silah arkadaşlarını, adsız kahramanları saygı ve minnetle anıyorum.

30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun!